PRZEDMIOT UWAGI

Warsztaty, które zrealizowałam w MDK w czerwcu, dotykały problemu pamięci oraz znaczenia przedmiotu w dobie nadprodukcji. Uczestnicy, mam głęboką nadzieję, dzięki temu spotkaniu docenią najdrobniejszy przedmiot po swoich przodkach, zadbają o niego z godnym pamięci szacunkiem, zrozumieją ile informacji zawartych jest w przedmiocie, ile mówi on o nas samych i liczę też na to, że nie będą bezmyślnie nabywać przedmiotów.

Warsztaty opracowałam wobec dzieł sztuki najnowszej: „Kolekcje, obiekty i subiekty z lat ostatnich” Andrzeja Urbanowicza. Przez ponad rok interesowałam się Urbanowiczem bardziej niż zwykle, dociekałam, oglądałam, słuchałam, uczestniczyłam w wernisażach, oprowadzaniach kuratorskich, byłam gościem w jego domu – pracowni. Nasiąkałam atmosferą miejsca, szczególnie pewnego wieczoru kiedy to wśród zapachu drewna będąc na poddaszu jego pracowni, siedząc przy bliskich mu osobach, nagle mój godzący się z ciemnością wzrok zauważa czarną szufladę stojącą na szafie. Była to skrzynia/szuflada, ta  najważniejsza dla mnie, ta ulubiona, pełna przedmiotów, tych wobec których i dzięki którym stworzyłam scenariusz warsztatów. Obcowanie z przedmiotami o przedłużonej żywotności dzięki znaczeniu nadanemu przez człowieka którego już nie ma, było dotknięciem tajemnicy. Kluczem do niej jest pamięć.
Zrealizowaliśmy część warsztatową w czasie której uczestnicy umieścili w niewielkiej ramce przyniesione przez siebie drobne przedmioty, mówiące coś o nich, o ich osobowości, o zainteresowaniach, mające dla nich jakieś znaczenie. Przedmioty umieścili na stałe, na zawsze.. z obietnicą spotkania za kilka lat w MDK, tu, gdzie przecięły się ich ścieżki.

Warsztaty opracowałam w oparciu o własny scenariusz autorski przygotowany i zrealizowany w ramach projektu naukowo – badawczego Domu Oświatowego w Katowicach. Przedmiotem badania była przestrzeń kontaktu młodzieży ze sztuką.