Teatr Plejada „Gwałtu, co się dzieje”

Cóż w tym dziwnego, że kobieta jest dyrektorem, ministrem, premierem, a być może wkrótce prezydentem USA? Obecnie – nic. Obowiązuje przecież nie tylko równość wobec prawa, ale nawet parytety, które kobiety wręcz przymuszają do udziału w rządach.

Tymczasem dwa wieki temu była to rzecz tak niesłychana, że komedie o takich niedorzecznościach pisano.

Bynajmniej nie jedną – toż już pięć wieków przed naszą erą Arystofanes szydził z dzielnych greckich wojaków, którzy odstawieni przez zdesperowane żony od łoża zakończyli wojnę peloponeską.

Osiemnastowieczny dramaturg Pierre de Marivaux bawił wizerunkiem kobiet, które objęły władzę nad rozbitkami i podporządkowały sobie mężczyzn w komedii Nowa kolonia. Prawdopodobnie jego tropem podążył Aleksander hr. Fredro tworząc opowieść o „Osieku, sławetnym mieście, gdzie to bywały rządy niewieście”.

„Onego czasu sprzykrzyły sobie władzę mężczyzn sławetne mieszczki z Osieka, wziąwszy się za ręce, przywdziawszy szarawary, czapki, żupany, mężczyznom nakazując nosić ich jubki i kacabajki; rewolucja ta zaskoczyła mężczyzn tak nagle, że biedacy dali się opanować. Dopieroż zaczęły się rządy!”

Dość powiedzieć, że podanie niesie: iż ślusarz za zbrodnią na śmierć skazanym został; zważywszy jednak magistrat, że sam jeden był w mieście, a dwóch kowali, jednego z nich przeto stracono.

Ten ukradł, ów obwieszon, sprawa jak w Osieku.

Taka to sprawiedliwość jest naszego wieku.

Taką to komedią zainaugurował Teatr Plejada otwarcie sali widowiskowej w Młodzieżowym Domu Kultury im. Jaworzników. Zdecydowanie mało polityczną, można by powiedzieć, że seksistowska, boć kobiety przedstawione zostały w zgoła mało korzystnym świetle. Jak tak można?

A przecież widownia bawiła się wybornie. Paniom się podobało, że panowie całkowicie zostali zdominowani przez panie, nawet małpki (bo jednak jakąś przyjemność musieli sobie zachować) kryli w stanikach piersiówki, a panom, że jednak w końcu ich było na wierzchu!

A w dodatku, po wielu latach, nie trzeba było jechać do Krakowa, by obejrzeć spektakl, lecz, co podkreśliła p. Renata Gacek – to Kraków przyjechał do Jaworzna. Na scenie znakomicie prezentowała się pełnowymiarowa dekoracja, światła zmieniały się na życzenie oświetleniowca, nagłośnienie i klimatyzacja, bez zarzutu. Prawdziwy świat teatru z prawdziwego zdarzenia! Tego na było trzeba.

I zespół teatralny – już nasz, jaworznicki. Nie tylko dlatego, że jego twórca, dyrektor, reżyser i aktor, Piotr Męderak, to chłopak z Osiedla Stałego, lecz głównie z tego powodu, że repertuar nie będzie okazjonalny, od wielkiego dzwonu, raz za czas, z okazji, lecz stale. Tego jeszcze w Jaworznie nie było!

Były wspaniałe jaworznickie teatry amatorskie, były spektakle teatrów zawodowych, były wizyty znakomitych aktorów, lecz naszego, jaworznickiego teatru zawodowego – jeszcze nie.

Teraz wszystko zależy od nas, mieszkańców grodu ośmiu rzek (kto potrafi wymienić z pamięci?). Czy frekwencja wystarczy, by utrzymać w Jaworznie prawdziwy teatr? Bo – jak wspomniał dyr. Męderak, teatr bez widzów nie może istnieć.

nie znaleziono żadnych obrazków