Jest jeden dzień w roku, gdy o nauczycielach mówi się dobrze, bowiem „Są tacy/ którzy w głowie/ hodują ogrody/ a włosy ich są ścieżkami/ do mista słonecznych i białych…” (Z. Herbert Kołatka) Już ponad ćwierć milenium minęło (dokładnie 251 lat) od czasu, gdy powstało pierwsze w świecie ministerstwo oświaty. W Polsce! Mamy się czym chwalić, chociaż z nutką goryczy, bo poza tym epizodem, polska edukacja raczej jest w najlepszym razie w środku stawki nauczania.
Czym jest edukacja? – (stgr. παιδεία, łac. educatio) – to „ogół procesów i oddziaływań, których celem jest zmienianie ludzi, przede wszystkim dzieci i młodzieży, stosownie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych” – objaśnia Wikipedia, nieco odmiennie od definicji Słownika języka polskiego, który definiuje ją, jako „wychowywanie, głównie pod względem umysłowym”.
Można się zastanawiać, czym różni się wychowywanie – wg Słownika „całokształt zabiegów mających na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym oraz przygotowanie go do życia w społeczeństwie” od „zmieniania stosownie do panujących ideałów i celów”. W tej drugiej supozycji mocno pobrzmiewa ignorowanie indywidualności młodego człowieka, której nie bierze się wręcz pod uwagę w trakcie zmieniania go wedle z góry założonej sztampy. Może stąd biorą się niepochlebne opinie o współczesnej szkole?
A przecież o pracy Nauczyciela można powiedzieć:
Nie wiesz jakie twe słowo i kształt może błahy
przechowa zmarszczka kamienia – nie to co myślisz że tobą
i nie wiesz czy krew i kości czy może rzęsę wybiorą
w ziemi ułożą łaskawie gdzie dojrzewają posągi” (Z. Herbert Ołtarz)
W ten jeden dzień jednak Pracownicy Oświaty mogą cieszyć się z pięknie brzmiących słów, które wychwalają ich trud pedagogiczny, ich zaangażowanie w pracę, często wbrew zewnętrznych okoliczności, jak choćby wysokość wynagrodzeń i coraz niższy status społeczny.
W dniu 11 października 2024 r. rozbrzmiała sala widowiskowa MDK słowami pochwał wygłaszanych przez wiceprezydenta Artura Dzikowskiego, pełnomocnika d.s. oświaty Tomasza Jewuły, dyrektora delegatury kuratorium Grzegorza Raczka oraz przewodniczących związków nauczycielskich skierowanymi do aż siedemdziesięciorga Pedagogów uhonorowanych Nagrodą Prezydenta (wśród których na poczesnym miejscu znalazła się również pani wicedyrektor MDK Konstancja D. Zarzycka – gratulacje!!!) To nagrody nie tylko ustne i pisemne, lecz także poprawiające stan portfela, więc szczególnie pożądane.
Dziewięć osób ucieszyło się z wyróżnienia wyjątkowego dla nauczycieli, najwyższego dowodu uznania Ich pracy na niwie oświatowej – Medalu Komisji Edukacji Narodowej, który jest nadawany za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania, w szczególności w zakresie działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej, twórczości dla dzieci i młodzieży oraz kształcenia i doskonalenia nauczycieli.
Otrzymali go P.P. – Aldona Adamska, Beata Ziętek, Beata Brzóska, Beata Kuśnierczyk – Łaźnia, Patrycja Pietraszczyk, Marceli Herman, Magdalena Paluch, Magdalena Dygdoń – Kliemt oraz Danuta Niemczyk.
Jako jedyna z Jaworzna nagrodę Kuratorium Oświaty otrzymała Agata Ciołczyk, dyr. SP nr 13, która w imieniu wszystkich nagrodzonych serdecznie podziękowała wszystkim, którzy do Ich sukcesu się przyczynili, szczególnie władzom miasta odpowiedzialnym za kształt i funkcjonowanie miejskiej oświaty.
Oprawę artystyczną wzięła na siebie Państwowa Szkoła Muzyczna, z której orkiestrą złożoną z nauczycieli zaśpiewała wyróżniona Nagrodą Prezydenta Joanna Kalaga oraz Michał Siudeja. Szczególnie wdzięcznie zabrzmiała piosenka Jesteś lekiem na całe zło i nadzieją na przyszły rok, skierowana do zasłuchanej widowni, która nie zaprzeczyła, choć nie do końca zapewne zgodziła się z diagnozą zapisywania nauczycielskiego leku na całe zło oświaty.
Zatańczyły też piękne dziewczęta przygotowane choreograficznie przez p. Julię Langer, lekkości narracyjnej słowami p. Anny Korczyk dodawała para Natalia Gurgul i Mateusz Kalita z Teatru Oddzielnego, a całością dyrygowała perfekcyjnie p. Anna Władyga, która zaprosiła wszystkich nagrodzonych, ich przyjaciołom i zwierzchnikom, którzy przybyli by pogratulować zaszczytów, władze miasta i oświaty, związków zawodowych i innych gości na poczęstunek.
