Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jaworznie powstała w roku 1963. Wkrótce więc stanie się zdecydowanie dostojną jubilatką. Pewnie wspaniały tort zabłyśnie sześćdziesięcioma świeczkami we wrześniu. Na szczęście w szkole jest wielu nauczycieli obdarzonych mocnymi płucami, wszak uczą gry na instrumentach dętych, więc jak dmuchną, to… dmuchną. Oby nie jak ten zły wilk, który miał smak na trzy świnki. Budynek Szkoły Muzycznej ma już swoje lata…
Zanim jednak rozpocznie się Jubileusz, zakończył się rok szkolny. Szkoły artystyczne, również MDK, mają w zwyczaju podsumowywać całoroczną pracę popisami. Dawniej nazywano takie podsumowanie „popis”, jednak zestawienie dwóch skrótów obecnie brzmi nie najlepiej, więc pojawił się zdecydowanie niezgrabny neologizm – koncert końcoworoczny.
W szkole muzycznej – i to imieniem Grażyny Bacewicz, kompozytorki i skrzypaczki – złe brzmienie jest niedozwolone, wręcz wykluczone, zatem koncert wybrzmiał przepięknie wykonaniem muzyki przez wielokrotnie nagradzanych na rożnych konkursach ogólnopolskich, regionalnych lub miejskich utalentowanych uczniów. To zapewne jedyna w Jaworznie szkoła, która może popisać się taką ilością nagród. Nie to, że w innych szkołach brak utalentowanej młodzieży, lecz tu jest nacisk nauczycieli i rodziców oraz zrozumienie uczniów, że celem jest sukces. Słowo ciągle w Polsce podejrzane. Sukces. Super, ale jakim kosztem? Jakim podstępem? Komu trzeba się było podłożyć, jak ześwinić? Tymczasem jest możliwa prosta korelacja, której uczniowie i nauczyciele SM hołdują – sukces to ciężka praca i talent. W polskich warunkach absolutnie szokująca współzależność. A przecież tak powinno być, taką zasady należy kierować się ze wszelkich sił, jak ci młodzi, którzy poświęcają wszystko, by osiągnąć nieprawdopodobnie trudny cel.
– Szkoła Muzyczna I stopnia im. G. Bacewicz spełnia w środowisku lokalnym znaczącą i odpowiedzialną rolę w krzewieniu kultury muzycznej – można przeczytać w informacji na stronie PSM, szkoła od kilku lat współpracuje z lokalnymi placówkami kulturalnymi i edukacyjnymi. W ramach współpracy z Atelier Kultury placówka realizuje projekt „ Młodzi w kulturze”, a także organizuje koncerty okolicznościowe. Uczniowie biorą także udział w koncertach środowiskowych organizowanych w ramach współpracy z fundacją Mój czas dla Seniora oraz Biblioteką Miejską w Jaworznie występując na spotkaniach literacko – muzycznych z cyklu „ Biblioteka pełna muzyki”.
Co roku PSM I st. organizuje także szereg audycji umuzykalniających na terenie szkół i przedszkoli miejskich prezentując swoje umiejętności oraz zachęcając swoich rówieśników do podjęcia nauki gry na instrumencie. Zatem znajdują także czas na działalność społeczną.
Kolejne występy utalentowanych i nagrodzonych uczennic i uczniów, którzy popisywali się umiejętnością gry na różnorodnych instrumentach spotykał się z niekłamanym podziwem widowni. Publiczność, składająca się głównie z rodziców i krewnych występujących artystów, zna się przecież dobrze na muzyce – trudno nie doceniać osiągnięć dzieci, gdy obserwuje się ich pracę na co dzień. Każdemu wykonawcy towarzyszyli nauczyciele akompaniatorzy, budując wspaniałe realizacje utworów klasycznych, ludowych, a nawet jazzowych. Spektrum było naprawdę szerokie.
Jednak „deser”, jaki przygotowali nauczyciele na finał, sprawił, że widownia nie miała innego wyjścia, tylko wstać i owacyjnie podziękować dydaktykom.
Oto na scenie pojawiła się orkiestra nauczycieli, którzy postanowili muzycznie podziękować wszystkim – wychowankom i ich rodzicom, za całoroczną, jak można się było przekonać, naprawdę wspaniałą pracę, znakomite osiągnięcia, które przyniosły całe mnóstwo nagród i wyróżnień, a więc udowodniły, że ich praca nie poszła na marne.
Najpierw zagrali brawurowo Uwerturę do operetki Zemsta nietoperza, Johanna Straussa (syna). Widownia uniosła się na fotelach w niekłamanym zachwycie.
Potem – do orkiestry dołączył chór i pani Joanna Kalaga. Takiego wykonania Hallelujah Leonard Cohen na pewno nie słyszał, a gdyby mógł zapewne pokłoniłyby się głęboko i wydał z siebie głęboki, nieco zachrypnięty okrzyk radości – ALLELUJA. To hebrajskie hallelū-Jāh oznacza dosłownie ‘chwalcie Jahwę’ i jest wezwaniem do sławienia Boga, umieszczanym na początku lub na końcu wielu psalmów w Starym Testamencie.
Tym razem był to koniec wspaniałego widowiska, stworzonego wspólną pracą dorosłych o dzieci.
Halellujah!
