Mocny, pomocny ścieg ręczny.
Maska dwuwarstwowa z kieszonką na filtr.
Pamiętacie ścieg nr 3 z naszego wzornika?Przypominam, że ścieg „za igłą”, bo o nim mowa, to technika starożytna stosowana zarówno do haftu, czyli szycia dekoracyjnego jak i szycia praktycznego, a także stosowana w liternictwie tkaninowym w okresie średniowiecza.
Ścieg ten imituję stębnówkę, widać ją na stronie wierzchniej. Spójrzcie na drugą stronę materiału, widać tam podwójny układ nici, to właśnie daje moc, ten ścieg jest jednym z najmocnieszych i służy do zszywania materiału w postaci szwu zwykłego zaprasowanego lub rozprasowanego oraz na płasko przy szyciu dekoracyjnym.
Uwaga! Czynności zawarte w poniższych punktach, wykonujemy przy obecności osoby dorosłej ale bez jej pomocy. Pracujemy na siedząco w dobrze oświetlonym miejscu. W czasie przerwy igłę zawsze odkładamy w to samo miejsce, pozostawiając ją w pozycji poziomej dla zachowania bezpieczeństwa. Nie spacerujemy z przyborami. Nożyczki podajemy w bezpieczny, znany Wam z zajęć sposób.
7. Przygotowuję mocną nić o długości równej rozpiętości rąk. Nić jest celowo długa, będę szyła nicią podwójną. Pamiętamy: nici dopasowujemy do materiału czyli do jego grubości jak i do kolorystyki. Igłę dopasowujemy do grubości nici.
8. Rozpoczynam szycie, ścieg „za igłą”. Proponuję zadbać o estetykę, rozpoczynamy więc ścieg na oznaczonej linii szycia ale bez wykonania supełka – kto nie pamięta jak rozpoczynać ścieg, tak aby był pozbawiony jakiejkolwiek nitki na początku jak i na jego końcu, proszę o kontakt; kto nie wie jak go wykonać prawdopodobnie był nieobecny w trakcie nauki szycia estetycznego.
9. Długość ściegu „za igłą” wynosi 5 cm. Zakańczam ścieg w sposób estetyczny, czyli tworzę supełek poprzez zaciągnięcie, powtarzam je dwukrotnie. Oznaczaliśmy dwa miejsca po 5 cm, tak więc wykonujemy drugi ścieg zgodnie z oznaczeniem.
Pozostaję do dyspozycji i pozdrawiam, Barbara Koczur
